Afke Boezewinkel
Wonen in Brummen.
Het is lang geleden dat ik op de fiets vanuit Zutphen het prachtige dorp Brummen doorkruiste. In Zutphen bezocht ik de Middelbare school, het Baudartiuscollege, en als het even kon reed ik samen met een groep medeleerlingen op de fiets van en naar school. Ik woonde in de Steeg.
Het was een stevige tocht. Het was een mooie tocht.
En nu, meer dan een veertigtal jaren verder, zal ik weer in die heerlijke omgeving rondfietsen, op weg naar u, naar een vergadering, naar een bezoek, een kerkdienst, naar huis, in Brummen. Want ik ben weer thuis, in mijn geboortestreek, in mijn geboorteland.
Het is een stevige tocht geweest. Het was meestal een mooie tocht.
Ik ben dankbaar en blij dat ik het werk waarvan ik houd, bij u en bij jullie voort mag zetten.
Graag stel ik mij aan u voor.
Enkele foto’s van activiteiten op Ameland
Wonen en werken in Ameland
Sinds september 2015 wonen dochter Rosa en ik in Hollum op het prachtige eiland Ameland. Het schijnt een goede traditie te worden dat de predikanten van Ameland aanmeren in Brummen….Rosa en ik woonden samen met onze honden Guinne en Luna en haan Peter en kip Jan Douwe in de pastorie. 
Een enorme tuin met perenbomen, appelbomen, vijgenbomen en pruimenbomen omringt het huis.
In oktober 2015 werd ik op Ameland bevestigd als predikant van de Doopsgezind-Gereformeerde Federatie. Een unieke verbondenheid. Ameland kent een heel oude Doopsgezinde gemeenschap. De Doopsgezinde gelovigen werden in de zestiende eeuw en ook nog langere tijd daarna zwaar vervolgd vanwege hun overtuiging. Op Ameland en ook op de andere eilanden vonden ze een veilig heenkomen waar zij hun geloof in vrijheid, zij het niet in het oog springend, mochten belijden.
In 2010 vonden de Gereformeerde Kerk en de Doopsgezinde gemeente elkaar en de Federatie werd een feit.
De samenwerking met de Hervormde Gemeente en de Rooms Katholieke parochie op het eiland is warm en hartelijk. Samen vieren we de jaarlijkse oecumenische dienst én de grote openluchtviering achter museum Nobel. Dat laatste ging dit jaar helaas niet door…In de periode rondom de coronamaatregelen is de samenwerking met de Hervormde gemeenschap geintensiveerd. Inmiddels wordt er samen (online) gekerkt.
Ik mag mijn steentje bijdragen in de pioniersplek “De Plaats” . Mijn Hervormde collega is er de pionierspredikant en samen met enthousiaste medewerkers worden er maaltijden, zangbijéénkomsten, gespreksgroepen, rolstoelwandelingen, stiltewandelingen en filmavonden georganiseerd. We houden oa real life bijbelvertellingen. De toespraak van Jezus vanuit de boot (zie link met het Friesch Dagblad -klik op het plaatje hieronder), het verloren schaap (buurman Gerardus had twee lammeren voor de gelegenheid verstopt….)
Rosa bezocht de Koningin Wilhelminaschool (CBS) in Hollum en de Burgemeester Waldaschool, de middelbare school op het eiland. Een unieke school ook. Kleinschalig en daardoor ook heel persoonlijk.
Ter gelegenheid van de opening van de school op 1 november 2013 door Prinses Beatrix werd een alleraardigste libdub gemaakt….
De Amelanders houden van feestvieren. Van paarden en schapen. En van muziekmaken. En van dansen en zingen. Ze zijn beducht voor de zee. Zij is vriendin én vijand tegelijk.
En als ze verdrietig zijn, dan zijn ze er allemaal om elkaar te troosten en in alle eerbied met elkaar te rouwen.
Het is er prachtig en de mensen zijn prachtig.
Het is erg ver weg van al het andere dat mij ook dierbaar is. Mijn kinderen. Mijn familie, mijn vrienden van weleer.
Ik zag de advertentie voor Brummen. Toevallig. Een erg leuke gemeente, open, veelzijdig, muzikaal, diakonaal en veelkleurig. En heel dicht bij mijn geliefden. En het mocht zo zijn! De gesprekken met beroepingscommissie, kerkenraad en gemeente waren hartverwarmend. Ik ben dankbaar dat ik bij jullie-onze-gemeente, samen met Jan Ek aan de slag mag gaan.
Ik ben op 23 juli 1959 geboren in de Steeg.
Het was hoog zomer, een hittegolf, en de hei stond in de brand. Vroeg in de morgen werd ik geboren. Toen ik keurig in de wieg lag (mijn moeder vertelt mij: Met twee kruiken! Ik was een beetje een koukleum en dat is gelukkig wel over nu) wilde mijn vader toch wel graag gaan meehelpen met blussen….Mijn vader had samen met zijn compagnon in zijn voormalige ouderlijke woning, een boerderij, tuin en cultuurtechnisch bureau De Enk opgericht. Het bedrijf was gespecialiseerd in aanleg van tuinen en sportvelden/golfbanen. Mijn moeder, verpleegkundige, hielp mee en was thuis de sociaal maatschappelijke dienstverlener van het bedrijf. Er zaten altijd wel mensen in onze keuken aan de grote tafel met mijn moeder te praten. Mijn moeder zette echte goede koffie, “bakkies troost” en luisterde.
Ik had samen met mijn broer en mijn twee zussen een heerlijke jeugd. We konden veel buiten en in de bossen spelen.
We kerkten in twee kerken: In Eltheto, Nederlands Hervormd en in de Gereformeerde kerk in Rheden. Mijn oudste zus en ik zongen bij het Interkerkelijk Koor en Combo. Dat was toen helemaal “in” Vaak logeerde ik bij mijn Pake en Beppe, die toen in Zutphen woonden. Met mijn Pake sprak ik veel over het geloven. Vond het heerlijk om met hen mee te gaan naar de kerk. Vaak twee keer per dag. Ook al snapte ik helemaal niets van de preek, ik zat Lekker warm tussen hen in, met de kriebelende warme jas van Beppe tegen mn wang en het altijd aanwezige King pepermuntje in de tas, de geur van Boldoot Eau de cologne.
Na mijn middelbare schooltijd op het Baudartius College ben ik eerst in de Verpleging gegaan in Nijmegen (Radboudziekenhuis) en Arnhem (St. Elisabeths gasthuis) , waarna ik Theologie ben gaan studeren aan de VU in Amsterdam. Na mijn studie heb ik eerst als waarnemend pastor gewerkt op het Epilepsiecentrum “De Cruqiushoef” te Heemstede. Daarna mocht ik de Gereformeerde Kerk van Heiloo (8 jaren) en Warffum ( 4 jaren) dienen. Gedurende zes jaren was ik als predikant verbonden aan de Fortkerk te Willemstad Curaçao (verenigde Protestantse Gemeente Curaçao) waar ik samenwerkte met heel verschillende geloofsgemeenschappen. Teruggekeerd in Nederland werd ik als predikante verbonden aan Het Anker te Zaltbommel. Samen met de federatiepartner , de Hervormde gemeente van de Sint Maartenskerk vormt Het Anker de Protestantse geloofsgemeenschap te Zaltbommel. Na zes jaren in Zaltbommel te hebben mogen werken werd ik als predikant verbonden aan de Doopsgezind-gereformeerde federatie op Ameland.
Ik ben moeder van drie prachtige kinderen: Ruth, Gerrit en Rosa. Ruth studeert in Amsterdam (Oosteuropeese studies), Gerrit studeert bouwkunde in Den Bosch en Rosa volgt bij Aventus te Zutphen de opleidng tot interieuradviseur Met vader Leo ben ik niet meer samen. We hebben gelukkig een goede vriendschappelijke verstandhouding met elkaar. Hij zal ons in Brummen zeker bezoeken.
Ik ben dol op muziek. Zing vanaf mijn achttiende in koren, speel klarinet, piano en orgel en speelde ook mee in het Amelander Korps Forza Musica. Meespelen en zingen bij het project Skiemer Wad in het kader van Europeese Hoofdstad 2018 was een prachtige ervaring en samen met twee muziekvriendinnen, een pianiste en dwarsfluitiste, heb ik onlangs een recital gegeven met liederen van leven, liefde en dood. Muziek maakt me blij en inspireert me. Ik ben dankbaar dat er in Brummen ook zo veel muziek gemaakt wordt.
Samen met collega Jan Ek en samen met u allen hoop en bid ik dat we de levende gemeente van Christus zichtbaar en ervaarbaar mogen blijven maken voor mensen van alle tijden, jong en oud. Dat is een prachtige uitdaging. Ik ben me er bewust van dat iedere tijd haar eigen mogelijkheden en obstakels kent. Maar ergens staat geschreven: Het gaat niet om het doel, het gaat om de weg die we met elkaar mogen bewandelen om dat doel te bereiken.
En dat is volgens mij: het Koninkrijk gestalte geven. Dat klinkt hoogverheven. Maar het koninkrijk schuilt volgens mij ook wel degelijk in het ijsje dat we na een wandeling met iemand in een rolstoel eten en daarvan genieten. Of in een maaltijd die je deelt, een gesprek tussen de jam en de hagelslag in de supermarkt, het plezier dat je met elkaar hebt, het zwijgen dat je soms moet betrachten in het verdriet. Het Koninkrijk is overal, in ziekenhuis en op school, thuis, overal waar mensen elkaar vinden in het goede dat er is.
Afke Boezewinkel